Vrolijk Pasen

Sinds vorige week dinsdag wonen we in ons appartement. Moet ik weer zelf koken en wassen en zo…! Nee hoor, het bevalt prima, we zijn dik tevreden. Port of Spain ligt aan onze voeten. Hoewel .... de restaurants hebben allemaal voortreffelijk eten en dienen fantastisch op alsof je in een Michelin sterren restaurant dineert. Tja, dat lukt me dus niet en ik moet Johan wel tevreden houden, natuurlijk.

Ik ben druk bezig met warenonderzoek en zorgen, dat ik de dingen, die niet bij het appartement zitten, bij elkaar vergaar.
Het eten in de winkels is hier echt Amerikaans, meestal zoeter dan wij gewend zijn. Da's even aanpassen. Maar er zijn ook ontzettend veel Indiase kruiden te koop. Nu nog uitvinden hoe ermee om te gaan, zodat de vlammen er niet uitslaan, maar ook zorgen, dat het niet te flets is van smaak. Ik ben er nog niet helemaal uit.
Je komt in de hele stad h eel veel fastfoodketens tegen: Mc Donalds, Burger King, Kentucky Fried Chicken, Subway en noem maar op. Gevolg: naast hele slanke mensen ook redelijk veel hele dikke.
Er is van alles te koop, vooral Chinese rommel. Ik kocht een karretje om mijn boodschappen van de shoppingmall naar huis te vervoeren, want dat is toch 20 minuten bepakt en bezakt met water en sap teruglopen in de brandende zon, maar de wielen lagen al na 100 meter in de goot. Heb alles bij elkaar geraapt en warempel alles was compleet. Johan heeft het ding weer voor me in elkaar gezet.
Bij het appartement horen bij elke kamer een hele stapel prachtig uitziende badhanddoeken, badlakens etc. Een wasbeurt en ik was de helft van de handdoeken al kwijt. Grote kluwen pluis uit de handdoeken lag los in de wasmachine. Maar er blijft gelukkig nog genoeg van de handdoek over om ons af te drogen….
Onderweg kom je van alles tegen en de tegenstellingen zijn groot.
Trini’s zijn erg gezellige mensen en ze groeten je op straat. Als je iets vraagt proberen ze je echt te helpen en de heren eindigen met darling, sweetie, etc. voor een Nederlandse misschien iets teveel van het goede. Dames sluiten vaak met: “God bless you” Verschil moet er zijn!
Laatst had ik een brief, die als datum “30 maart in the Year of the Lord” had. Onder een andere brief stond: “all my best to you and Gods amazing grace to us in Christ”. Ja, ja, niet niks. Maar….. even later zie je aan de kant van de weg het bord: achter elke succesvolle man staat een vrouw die niets heeft om aan te trekken.

Vorige week vrijdag was een vrije dag. De Trini's gaan dan ook allemaal naar het strand, dus kun je daar beter wegblijven. Een lawaai van jewelste. De chauffeur vindt het schitterend om ons alle plekjes van Trinidad te laten zien. Hij bracht ons eerst naar Fort George, dat gebouwd is door de Engelsen rond 1804 met een prachtig uitzicht over de westkust van Trinidad. Daarna bracht hij ons naar de jachthaven, waar we geluncht hebben. Een totaal ander Trinidad, dat begrijp je.

Zondag zijn we met een lokale wandelgroep op pad geweest. We werden ’s morgens om kwart voor 7 opgehaald door de organisatie, die toch voorbij ons appartementencomplex moest. Verzamelen, inschrijven en met een boot naar een eilandje voor de kust. Een grot met vleermuizen bezocht en weer teruggevaren naar het vaste land. Daar hebben we in zee gezwommen, maar het strand lag het vol glas en andere rommel. Iedereen had eten en drinken meegenomen. Wij een broodje zorgvuldig bewaarde Hollandse kaas (je bent kaaskop of niet), andere mensen uitgebreide maaltijden met rijst, vlees, fruit en bijzonder gekruide vruchten. Van dat laatste mochten we wel proeven. Er kwam nog een groot termietennest uit de boom gevallen boven op iemands schouder, maar ze was niet gewond. Ondertussen kregen kinderen uitleg over allerlei planten. Daarna begon de tocht van anderhalf uur te voet terug. Dwars door de bush en lekker warm in de zon. We moesten nog langs een militair terrein. Dat hield wel even op, want we mochten natuurlijk niet zomaar doorlopen, maar aansluiten in een rij. Een grote jeep voorop. Aan de zijkant gewapende militairen en een jeep aan het einde. Zodra er een gat viel moesten ze vooraan stoppen en wachten tot de gelederen weer gesloten waren. Foto’s nemen is geen goed idee, jammer!

Deze week ook met de chauffeur van het project planten gekocht voor in huis en op het balkon, zodat het er wat gezelliger uit ziet. Voor de potgrond moeten we nog een keer terug, want zoveel zakken had ze niet in voorraad. Intratuin is hier nog niet.

Zo zonder auto is af en toe wel ongemakkelijk. Maar een paar dagen geleden ben ik naar de nieuwste shopping Mall gelopen (40 minuten) om toch een beetje in beweging te blijven. Ik ben met het openbaar vervoer teruggekomen. Minibusjes, die overal stoppen, TT$ 3, is wel 36 eurocent…! Het is zaak, dat je weet waar de betreffende bus naar toe gaat, want de chauffeurs spreken allemaal alsof ze aan het rappen zijn, met een Trinidadiaans accent, wat moeilijk te verstaan is, zelfs voor Engelsen en Amerikanen, ben ik onlangs achter gekomen.

Inmiddels hebben we een tweedehands auto gekocht. Eenzelfde Nissan Xtrail als in Rusland, alleen zit er nu geen Japans navigatiesysteem, dat alleen in Japan werkt, in. Er zijn hier, net als in Rusland goede tweedehands auto's uit Japan. Het probleem is, dat de aanvoer klein is en de vraag groot. Er wordt niets gereserveerd. Wie het eerst komt, het eerst maalt. Nu nog even wachten tot Nederland uit de paasdagen is, zodat het geld kan worden overgemaakt naar Trinidad.
En hopen, dat we hem na afronden van het project weer verkocht krijgen.

Ook in Trinidad wordt volop Pasen gevierd. Goede Vrijdag is voor iedereen, welk geloof je ook aanhangt een vrije dag. Wij hebben allerlei klusjes gedaan en zijn samen naar de Nieuwste Mall gelopen, want Johan was er nog niet geweest. Helaas, was die ook hermetisch afgesloten. Ik had een paar dagen terug al een paar foto’s genomen. De tegenstellingen met buiten de mall zijn groot.

Paaszaterdag zijn we naar Caroni Swamp geweest. Je kunt er met een bootje het moeras in om naar de rode ibissen te kijken, die rond 5 uur terugkomen uit Venezuela en andere delen van Trinidad om hier in de bomen de nacht door te brengen (zie filmpje).Het was geen fluisterboot, maar een die lekker herrie maakt. Niemand, die daar wakker van ligt. De binnenkomst van de ibissen was erg indrukwekkend. Honderden kwamen in kleine en grotere groepjes verspreid aanvliegen. Een grote zilverreiger, die ook een plekje in de bomen zocht spreidde zijn vleugels nog eens extra uit, zodat alle ibissen, die al een plekje hadden verschrikt opvlogen. Zoals je op de foto kan zien, waren we niet de enigen met een bootje. We voeren door het moeras en de gids wees ons op allerlei bijzonderheden. Zo voeren we onder wat takken door, waar een dikke slang lag te slapen. Er zaten kleine krabben, die in bomen leven. Verkoop dat maar eens aan echte Bergenaren uit Bergen op Zoom.

Met Pasen zaten we op ons balkon koffie te drinken, toen uit de kerk luid vrolijk gezang naar buiten kwam. Vol overgave werd gezongen en bij elke halleluja vloog het dak er bijna af. Ook dat was indrukwekkend om te horen. De mensen in de kerk zingen tenminste uit volle borst mee.

Ook paasmaandag was een vrije dag. De chauffeur, die in werkelijkheid een Indiase naam heeft, maar door iedereen Mr. Bell genoemd wordt en die iedereen hier in Port of Spain lijkt te kennen, heeft ons meegenomen naar een Indiase tempel een uurtje rijden hier vandaan. Weer een prachtig verzorgde tempel, alsof je in India bent. We gingen eigenlijk voor een bezoek aan Waterloo, een (ook Indiase) tempel, die in zee ligt. Maar omdat het eb was lag het complex nog op het strand. Deze tempel was lang niet zo mooi als de grote tempel. We zagen er wel de plateau’s, waar lijken verbrand worden bij hoog water en na afloop worden de resten in zee gegooid.
Natuurlijk hebben we de lokale lekkernijen geproefd. Overal kun je “doubles” kopen. Het zijn in ghee gebakken platte oliebollen, waarop ze een mix van kikkererwten , koriander en nog wat hele hete kruiden bovenop leggen. Je eet dat met je handen.
Een ander hapje was een “worst” van aardappelpuree, die ze doorsnijden en opvullen met een gekruid vleessausje. Lekker pittig.
Ik kan niet ontkennen, dat het lijkt alsof we hier met vakantie zijn. Dat is natuurlijk puur toeval. Vandaag is Johan weer hard aan het werk gegaan en heb ik mijn dagelijkse rondje boodschappen gedaan. Nog steeds op zoek naar een droogrekje, dat ik echt nergens kan vinden. Nog wat onregelmatigheden proberen te regelen etc .
Tot een volgende keer en graag hoor ik hoe het met jullie gaat.