Afscheid van Trinidad

Het karwei is geklaard!
We sluiten een hele leuke periode af en zien vol vertrouwen de toekomst tegemoet.
Hoe dichterbij het vertrek hoe intenser je het leven hier beleeft, dus nog snel alles uit de kast gehaald om de laatste twee maanden “door te komen” (Afzien!)
Lopinot is een gebied, waar een Franse graaf met 100 man zijn intrek nam en een cacaoplantage runde. De overblijfselen zijn er nog, maar de plantage is verdwenen, zoals eigenlijk alle koffie-, cacao- en suikerplantages op Trinidad. Maar er is nog wel een leuk museumpje en een restaurant waar ze alles bereiden uit eigen voorraad , kruiden, chocolade etc. Het is ook het gebied van de “parang”. Oorspronkelijk bandje van snaarinstrumenten , die kerstliederen spelen, maar zoals bij alles in Trinidad wordt het een gezellige boel en komt er een lekkere beat onder de serene snaarinstrumenten en op kerst lijkt het al helemaal niet meer.
Ook tegen kersttijd verschijnen allerlei calypsomuziekbandjes. De steelbands oefenen iedere avond tot diep in de nacht, want er wordt een heuse competitiestrijd gevoerd, wie zich kampioen mag noemen. Laatst bezochten we een fundraisingavond. Je had een steelband, een paranggroep en er kwam een “bekende” Trini zingen. Je voelde de spanning oplopen. De steelband was geweldig en muzikanten staan vol overgave te swingen achter de instrumenten, maar ook het publiek leeft volop mee en swingt de” pan” uit. Het koortje parangmuzikanten zingt heeeele oude nummers, maar het publiek swingt driftig mee. Tot slot kwam de ster van de avond, een jong uitgedoste overjarige zangeres, die met microfoon heel hard vals socamuziek staat te zingen. Waren het in het begin enkele paren en groepjes op de dansvloer, toen de ster van de avond begon , kwamen echt alle Trini’s van hun stoel en begonnen volop te “ winen”, dwz “schuren” op de dansvloer. Wel heel, tja, hoe zal ik het noemen…,Trinidadiaans, hele oude koppels staan verliefd op de dansvloer te winen….. Zo jammer, dat ik mijn fototoestel niet bij me had…..of misschien ook niet.
Het is hier not done om je eigen afscheidsfeestje te geven. Gelukkig hebben we vrienden…!
en die organiseerden een feest, lunches, diners en een traditionele “lime”. Lime is het eerste woord dat je leert als je in Trinidad komt: picknick en iedereen brengt wat mee. Een complete verrassing was de lime van de tennisvereniging. ’s Morgens om kwart over 9 zaten we al aan de hapjes en de rumpunch. Echt Trini! . Ook Fop en Leontien hadden een grandioos afscheidsfeest met schitterend kado georganiseerd in de tuin van weer andere vrienden. Heel gezellig. Nou, ja, ga zo maar door. We komen tonnetje rond terug.
Op de valreep hebben we nog hele mooie bergtochten gemaakt. La Laja Waterfalls en El Tucuche, de tweede hoogste berg van Trinidad. De eerste hike was klimmen en klauteren en ploeteren door de rivier, de tweede was geleidelijk omhoog, maar we waren wel heeeeel lang onderweg, 9,5 uur. Na afloop hebben we de champagne uit de restvoorraad gedronken ten afscheid, wat wel erg gezellig was als afsluiting.
Hoogste tijd, dat we gaan, want bij het overzetten van de foto’s heb ik iets verkeerd gedaan, zodat internet op de laptop niet meer werkt en nu begeeft mijn muis het ook nog…..
Het echte afscheid is nabij….. 23 december 2013 stappen we op het vliegtuig en 24 december komen we aan. Niet echt handig om nog kerstinkopen te doen . Maar gelukkig hebben we hele lieve kinderen, die dat voor ons doen en een kerstmaaltijd bereiden. “Moeten” we wel op ons kleinkind passen…. Dat is een straf! Dat is een van de beste redenen om blij te zijn weer naar Nederland te komen. Verder…….we zullen Trinidad en onze vrienden missen

We wensen iedereen Hele Fijne Kerstdagen en een gezond, sportief en gelukkig 2014
En tot binnenkort!
Liefs, Johan en Mia