Een langlopend visum!!

Dank jullie wel voor alle felicitaties.
En ik heb inderdaad een hele gezellige verjaardag gehad. We hebben een klooster bezocht en vandaaruit een wandeling in de bergen gemaakt. heerlijk. Na afloop hebben we thee gedronken in de uitspanning van het klooster. De vrouw van de restauranthouder bleek Nederlandse en was al 19 jaar in Trinidad. Ze vertelde me, dat er nog 5 Nederlandse paters in het complex wonen. Allemaal hoogbejaard! Waar kom je ze niet tegen, die Hollanders!
Jammer, dat we het niet wisten, want om 3 uur serveren ze high tea, waar je voor moet reserveren. We kregen een rondleiding door het huis. Heel mooi en het uitzicht is er prachtig. In de tuin hebben ze honing neergezet, waar allerlei vogels, ook kolibries op af komen. Ik heb een poging gedaan op ons balkon, maar dat is blijkbaar toch te 20 hoog gegrepen.

Hoera, we hebben een visum!!! Zoals gebruikelijk had het wel wat voeten in aarde. Van 7.45u tot 12.00u hebben we bij Immigratie gezeten. Wachten, wachten, wachten voor een stempel. Toen we aan de beurt waren probeerden ze ons nog af te schepen. Nee, we hadden geen afspraak, maar we kwamen om een afspraak te máken. Dan lever je je paspoort in en wordt gekeken of je een afspraak mág maken. Gelukkig was de secretaresse van kantoor de dag ervoor het voorwerk gaan doen en meldde dat haar was beloofd, dat we vandaag een stempel zouden krijgen. Nog wat heen en weer gepraat natuurlijk, maar.... hij staat in het paspoort en we mogen blijven tot… 1 oktober 2013. Niet, dat het project zo lang duurt, maar dat was zeker het gemakkelijkste te draaien op haar stempel.
Af en toe is het wel lachen. Overal computers, maar het meeste wordt in drievoud handmatig uitgeschreven en natuurlijk moet er een stempel op mét een stempel uit de vorige eeuw. Soms zit het mee, dan zit er carbonpapier (weten jullie nog wat dat is?) tussen, dat scheelt toch 2 keer schrijven.
Toen moest er nog betaald worden. En dát moet op een ander adres gebeuren. Weliswaar in dezelfde straat, maar een paar blokken verderop. Plus van onze paspoorten en visum en van de betaalde rekening moeten we twee kopieën laten maken. Dat kon bij de tassenzaak ( !?) er tegenover. Je zag al de mensen, die je bij immigratie gezien had ook hier weer voorbij komen. Daarna weer terug en alles inleveren op het kantoor waar de stempels uitgedeeld zijn. Kun je het je voorstellen?

Als je een visum wilt, moet je een borg betalen. Bedoeld om, als je onverwacht het land verlaat, de schulden van te betalen. Dat moet cash betaald worden bij de bank. En natuurlijk: persoonlijk aanwezig zijn! Weer fotokopieën van de paspoorten gemaakt. Weer formuliertjes in drievoud uitgeschreven mét een stempel erop. En…dát kan alleen maar bij de bank, waar je een rekening hebt. Al heeft de bank op elke hoek van de straat een vestiging, dan nog mag je bij alleen die ene vestiging betalen. Internetbankieren is er nog niet bij. Johan loopt met stapels chequeboeken op zak.

Salaris wordt ook per cheque uitbetaald. Dan moet degene, die het geld moet ontvangen perse op die vestiging, waar Haskoning de rekening heeft het geld ophalen. Na wat onderzoek zijn we weer een stap verder. Je kunt het geld toch bij een vestiging in de buurt ophalen. De bankmedewerker moet dan bereid zijn te bellen naar onze bank of het goed is, dat ze uitbetalen. Als dat goed is krijgen ze het geld mee. Alsof de bankbediende de handtekening door de telefoon kan lezen. Maar, het is wel werkverschaffing en het werkeloosheidaantal is redelijk laag.

Nu nog een rijbewijs halen, want het internationale rijbewijs mag je maar 3 maanden gebruiken. Als je binnen drie maanden gaat, hoef je alleen theorie te doen heb ik begrepen. Zo simpel zal het toch niet zijn…., zeker?

Winkelen bij de supermarkt gaat prima. En soms, als je een andere zaak binnenstapt zoek je een product uit. Je krijgt een bonnetje en met dat bonnetje mag je gaan afrekenen. Soms is dat de trap op en zit er een caissière in een of ander donker hok het geld in ontvangst te nemen. Met je betalingsbewijs mag je je aankopen gaan ophalen. Je moet hier wel goed ter been zijn, anders heb je een probleem.

Nu ik hier de bureaucratie in Trinidad op de hak neem zien we in Nederland, hoe Wilders het Catshuis verlaat. Als ze in een winkel merken, dat ik uit Nederland kom, kijken ze me ernstig aan en wordt gevraagd of Nederland nu echt helemaal instort. Ze weten niet precies wat er aan de hand is, maar wel, dat het heel ernstig is. Wilders kennen ze overal! Zelfs Trinidad heeft met ons te doen! Natuurlijk heb ik met trots verteld, dat Nederland nog altijd een van de welvarendste landen is.
Weer een dag later is er een akkoord. We zullen hopen, dat Brussel de stempel ook in het paspoort zet.
Hoe het ook zij, maandag 30 april gaan we weer uit volle borst het Wilhelmus zingen op de Nederlandse Ambassade en drinken een goede neut op Nederland! Lang Leve de Koningin!