Feestmaanden december 2012-januari 2013

Feestmaanden December 2012 – Januari 2013

Hopelijk ben ik nog niet te laat om jullie allemaal een gelukkig, voorspoedig en geweldig 2013 te wensen.
Met dit verslag ging het even mis. Om onduidelijke reden kwam het terecht in mijn site van Rusland, maar dat is nu hopelijk gecorrigeerd.Helaas krijg ik de foto's er niet via mijn ipad op. Dus dat gebeurt zodra ik weer in Trinidad ben.

Samen met Johan zit ik op het vliegveld in Port of Spain te wachten op de verlate vlucht naar Nederland om de verjaardag van mijn moeder te vieren. Heb ik toch nog kans de website bij te werken voor ik in Nederland ben. (Is inmiddels zover na heeeel veel vertraging en een nachtje in Amsterdam.

Wat waren het een leuke maanden december en januari. Ik ben wel total loss, maar het was de moeite waard.
1 en 2 december waren we uitgenodigd voor een Indiase bruiloft. Indiers vieren dat groots. 2 december waren we verhinderd, maar we zouden de kerkelijke inzegening op de 1ste wel meemaken. Het werd gevierd in de grote Hanuman hindutempel. Groot, groter grootst. Volgens de uitnodiging werden we verwacht om 13.00u. Het verkeer zat een beetje tegen, dus we waren aan de late kant. Maar toen we aankwamen bleken we de eerste gasten te zijn. Er stonden wel een paar honderd stoelen, allemaal met een mooie witte strik eromheen. We keken nog eens op de uitnodiging of we op de juiste tijd en plaats waren. Jawel, hoor, alles klopte. Na een uur begonnen de eerste prachtig uitgedoste gasten binnen te druppelen. Het bruidspaar met gevolg kwam om 3 uur binnen. De bruid hoort in een rode jurk binnen te komen en na de eerste plechtigheid van robe te wisselen werd uitgelegd door de priester, maar moderne bruidsparen hebben deze gewoonte laten vallen. De bruid ging dus "alsof" naar de kleedruimte en kwam in zelfde outfit na 5 minuten weer terug.Het bruidspaar kreeg te horen aan welke eisen ze moeten voldoen. De priester zat vol grapjes, al is het een serieuze bezigheid, natuurlijk. Ik had ook de indruk, dat het bruidspaar niet zo vaak in de tempel komt, want herhaaldelijk moest de priester voorzeggen wat ze moesten antwoorden. Maar ze zagen er fascinerend uit, dat wel. Familieleden werden verzocht naar voren te komen om een donatie te doen. Een meevaller, wij werden niet verzocht :). Toen het jawoord was gegeven werd het onrustig in de tempel en liepen er een heleboel mensen weg. Wat bleek, het eten was gearriveerd! De dienst ging gewoon verder. Na een halfuur kwam iedereen weer binnendruppelen. Een bekende kwam vertellen, dat we ook maar eerst een hapje moesten gaan eten. Zo gezegd, zo gedaan. We kregen ook nog een mooi Indiaas tasje vol glitters mee, waarin wat Indiaas snoepgoed zat. Om 5 uur zat de dienst erop en ging iedereen naar huis.

Twee december hebben we het Sinterklaasfeest gevierd. We hebben nog nooit zoveel (half)Nederlandse kinderen in Trinidad bij elkaar gezien (27). Het begon met de toezegging, dat Leontien en ik wel Zwarte Piet wilden spelen en het eindigde met de hele organisatie. Er waren een heuse Sinterklaas en Pieten. Met hulp van Caribbean Airlines, die de chocolade letter sponsorde, ouders en collega’s die pepernoten en allerlei Sint-knutselgerei meebrachten uit Nederland en eigen gemaakte bitterballen werd het een echt Hollands feest met 30 graden aan het zwembad van ons appartementencomplex. De chocolademelk hebben we maar laten zitten.

Nidco, de opdrachtgever gaf een kerstfeest in de nachtclub. Hoe toepasselijk! Met de ervaring van de bruiloft gingen we drie kwartier later dan op de uitnodiging stond en nog waren we de eersten. We werden verzocht toch nog 5 minuten buiten te wachten, want ze waren nog niet helemaal klaar. Er werden volop kerstliedjes gespeeld met een extra beat eronder. Trinidad zonder beat bestaat niet. Er was ook een uitstekend buffet. Later op de avond werd er gedanst. De muziek werd steeds steviger, zo ook het dansen. Ook het "schuren" is een Trini niet vreemd. Jong en oud schuurden er op los op kerstmuziek. Johan en ik hebben het vanaf het balkon gade geslagen (Ik hoor jullie al zeggen, ja-ja!).

Het kerstfeest is helemaal een happening in Trinidad. Welk geloof je ook aanhangt maakt niet uit: iedereen viert Kerst met een kunstboom , die zeer rijkelijk versierd wordt: gekleurde flikkerende lichtjes zijn wel het mooist :). De malls zijn al vanaf begin november helemaal in kerstsfeer. Vanaf 14 dagen voor kerst kon je over de koppen lopen. Niet alleen in de winkels waar je cadeautjes kan kopen, maar ook in de supermarkten was het razend druk.

Tiemo, Onno en Astrid kwamen met kerst voor een paar weken op vakantie, dus we zijn het hele eiland weer rond geweest. Ook dit keer had Johan het druk en moest er een deadline gehaald worden, maar gelukkig kon hij wel mee naar Tobago.
Tobago is echt het vakantie eiland. Prachtige natuur. Dit keer was ik voorbereid en had ik alle medische goedkeuringen, die er maar te bedenken waren, zodat ik echt een proefduik kon maken. Onno en Tiemo konden meteen gaan duiken. De eerste dagen was de zee voor een proefduik, die niet zo diep gaat, niet helder genoeg. Na drie dagen zei de instructeur, dat we ipv vlak aan de kust naar Little Tobago zouden gaan, waar de zee wat minder ruig was. Onno en Tiemo mochten mee, als ze dat wilden, want zij hebben hun duikbrevet. Ze kregen ook alle equipement om te duiken. Het was fantastisch! Een prachtig rif. We konden 35 minuten onder water blijven en vlak voor we naar boven gingen zagen we een blacktip haai. Heel indrukwekkend. Onno en Tiemo, die een eind verderop doken hebben die gemist en waren maar wat jaloers. Maar Tiemo heeft een mantarog gezien Schijnt ook bijzonder te zijn.
Na afloop wilden we afrekenen en zei de instructeur, dat het gratis was, ook voor Onno en Tiemo. (We hadden vorige keer afgesproken, dat ik voor de halve prijs mocht, omdat ik geen gezondheidsverklaring kon krijgen omdat het weekend was). Hij verwacht me terug om mijn brevet te halen! Wie weet krijg ik die kans nog.

Shante, een Indiase vriendin van me had ons uitgenodigd voor een "lime" . Het eerste woord dat je leert in Trinidad is "liming" oftewel picknicken. Alle weekenden zie je langs de rivieren mensen barbecuen en vooral drinken, veeel drinken. Het woord bob zijn is al wel uitgevonden hier, maar niemand houdt zich eraan. We gingen met haaru hele familie naar hun oude cacoaplantage in de bergen. De mannen stalden als eerste alle volle flessen rum, whisky, champagne en bier etc op een tafel. Daarna begonnen ze aan het eten. Ieder had zijn eigen taak. Er werd hout kleingehakt, een paar kampvuurtjes gemaakt, tafels uitgestald, waar verse curries en salades werden gemaakt. Daar waren ze wel een paar uur mee bezig. Een gedeelte van het gezelschap ging in zwembroek of gewone broek met een potje bier in de rivier staan kletsen. Wij gingen met wat anderen een wandeling maken, ook door de rivierbedding. Broeken opgestroopt en toch nog tot ons kruis nat, natuurlijk. Het was er prachtig. Bij terugkomst was het eten klaar. En het was heerlijk. Wij hadden als bijdrage twee cheesecakes met appelcompote met suiker en kaneel erop meegebracht. Iedereen keek de kat uit de boom en niemand wilde. Toen de eerste geproefd had en het lekker vond waren ze in no time opgegeten en werden recepten uitgewisseld.
Ik weet niet of er mensen waren, die niet gedronken hadden. De flessen waren in ieder geval allemaal leeg, dus konden we naar huis. Het was een bijzondere ervaring.

Tussendoor moet er natuurlijk ook gehiked worden. Soms gaan we met een gids. Zo ook nu. We gingen door de Covigne River en door een kloof. Touwen om naar boven te klimmen en camera's in plastic. Ik heb een paar foto's bijgevoegd.

De kinderen zijn gisteren vertrokken. We hadden nog een dag de tijd om het appartement een beetje schoon achter te laten. We hebben met ze genoten van alle leuke dingen op Trinidad. " Doubles" en "bake 'n shark" gegeten, anders ben je niet op Trinidad geweest. Samen naar de panyard, waar iedere dag geoefend wordt op de steelpan voor de grote competitie. Het hele eiland maakt zich op voor het carnaval. Dat is het gesprek van de dag. 4 Februari vliegen we weer terug, dus kunnen het net meemaken.

Het programma zit erg vol, maar wie weet zien we elkaar.
Hartelijke groet,
Mia.