Zeevracht, bankrekening en rijbewijs.
Door: miamathijssen2
Blijf op de hoogte en volg Mia
21 Mei 2012 | Trinidad en Tobago, Port of Spain
Hoera, de scheepsvracht is aangekomen!
Er moet wat gebeuren om je spullen te krijgen. Eerst moet er op het hoofdkantoor van de douane een gesprek gevoerd worden, waarom je hier bent en wat je hebt meegebracht. Wel zeer belangrijk! Paspoort, werkvergunning, alles moet getoond worden. Dan geeft de hoofdbeambte een stempel (jaha) en mag je een afspraak maken wanneer je de goederen kan ophalen. Iedereen had ons gewaarschuwd: alles gaat open, alles wordt gecontroleerd! Nieuw gekochte artikelen, zoals servies en espressoapparaat had allemaal opnieuw ingepakt moeten worden in Nederland, zodat het als gebruikte voorwerpen (minimaal 1 jaar oud) ingevoerd kan worden. Dat was natuurlijk niet gebeurd. Na een half uurtje wachten bij de douane, kwam een stevige vrouwelijke beambte controleren. De houten kist werd ter plekke met een koevoet opengebroken. Er werden drie dozen uitgehaald en opengemaakt. Ze keek met een scheef oog in een van de dozen, rommelde er wat in en gaf alles vrij. Pfuhhh, dat was even spannend. Wij naar huis en om half elf stond alles op de 20ste verdieping. We zijn blij, dat de firma, die het inklaren voor ons afhandelde zo efficiënt gewerkt heeft en dat alles vanaf het chique bureau, dat op de foto staat!!!!!
Yuzhno-vriendinnen: de dropjes smaken heerlijk (stonden ook niet op de paklijst) en inmiddels is ook de Hollandse appeltaart gebakken. We zullen hem met smaak en zoete herinneringen opeten.
Toch maar een persoonlijke bankrekening openen, want het is toch wel onhandig zonder lokale bank. Weer paspoort, rijbewijs en originele werkvergunning overleggen. Eén identificatiebewijs is niet genoeg. Bovendien moet je een bewijs van een Nederlandse Bankrekening hebben, al staat er maar 100 euro op en ook een bewijs, dat je in het land woont. Bv de internetrekening op jouw naam en jouw adres. Waarom?, betrouwbaar? Wij weten het niet! Johan heeft er de hele morgen gezeten en ’s middags moest ik ook nog persoonlijk verschijnen als ik tenminste ook een pasje wilde. Nog eens twee uur briefjes invullen en stempelen. Alles in drievoud met pen uitschrijven, terwijl er een computer voor de neus staat. Ik heb 11 handtekeningen moeten zetten voordat ik de machtiging kreeg. Maar ik kan betalen. Nu nog geld…
Het rijbewijs slaat alle records. Ik zal jullie de details onthouden, maar toen ik mijn gevraagde papieren aanbood ben ik door het rijbewijzenbureau naar de ambassade gestuurd om mijn rijbewijs te laten vertalen. Hoe moeilijk kan het zijn: geboorteplaats, -datum etc. lezen in een vreemde taal. Uiteindelijk via een vertaalbureau, dat mijn naam verkeerd gespeld had, omdat er een vuiltje op de kopie stond, na drie dagen weer terug naar het rijbewijzenkantoor. Nee, een vertaling is niet nodig, maar.… We accepteren alleen een originele werkvergunning en geen kopie. Is ook geregeld.
Vol goede moed gaan we het theorie-examen afleggen. We hadden een kopie van het lesboekje gekocht en dat was allemaal goed te doen. Drie onderdelen. Drie???? Ik had het onderdeel met handgebaren helemaal niet in het boekje gezien. Er waren 6 vragen over en er moesten er 5 goed zijn. Of je je handpalm naar voren of naar beneden houdt en op schouderhoogte of naar beneden gericht. Heel belangrijk hier in het verkeer. Over links of rechts passeren staat niets in het boekje en ook niet, dat je een doorgetrokken streep niet over mag! Maar wel, dat je het verkeer mag stilleggen als je met een geit of paard de weg op gaat!
We werden verteld, waar we moesten gaan zitten in de schoolbanken (die wij 55 jaar geleden op de kleuterschool ook hadden, de inktpot ontbrak). Je moest ook niet te fors zijn, want dan had je een probleem. Iemand ging niet op de aangewezen bank zitten en werd duidelijk gecorrigeerd.
Op een kinderlijke manier wordt uitgelegd, dat je niet met pen maar met potlood het goede antwoord moet omcirkelen anders wordt je gediskwalificeerd. En… slechts 1 rondje, want als het rondje dubbel getekend wordt, is het fout. Ik had mijn boek al open liggen, dus werd ik terechtgewezen, dat mijn boek nog dicht moest zijn!
Er is een kledingetiquette, die ook voor het theorie-examen geldt: geen ¾ broeken, geen mouwloos shirt, geen slippers en geen hoofddeksel.
De uitleg duurde een kwartier, de test 20 minuten. Het wachten duurde langer. Om 9 uur de test en om kwart voor twaalf de uitslag. Als je ervan overtuigd bent, dat je het examen opnieuw moet doen, omdat je van de handgebaren 5 antwoorden goed moet gokken, zit je zo’n ochtend wel heel erg te balen. Het was dan ook een hele grote verrassing, dat ik toch geslaagd ben. Ik kreeg niet de indruk, dat ze me gematst hebben, want nog iemand met een buitenlands rijbewijs was op dit onderdeel gezakt. Wat een mazzel!
Nu nog betalen, nog wat stempels en een ter plekke te maken foto (al hadden we er al 3 moeten leveren). Dat kan wel binnen ruim twee uur. Om kwart voor twee zijn wij de trotse bezitters van een rijbewijs van Trinidad en Tobago. Onze naam staat wel verkeerd geschreven: een “ y” i.p.v. een ij, maar we hebben er maar niets van gezegd, Stel je voor, dat we nog een paar uur bezig zijn.
Ik heb dan wel zitten balen, maar ik had het allemaal niet willen missen: Trinidad!
Omdat ik veel loop naar de winkels kom je onderweg soms vreemde dingen tegen. Ik heb er wat foto’s van genomen. Wat denk je van het bord: “Amputeercentrum”. Mocht je een arm of been kwijt willen kun je hier terecht! Ook heel mooi zijn de sportschooltoestellen in de open lucht. Wel een beetje gepiep en gekraak, maar het werkt wel.
En over service gesproken. Beneden in de parkeergarage onder het appartementengebouw staat een kar, die je kunt gebruiken als je zware goederen boven wilt krijgen. De kar was zoek, maar er kwam iemand in een golfkar aanrijden, die me samen met mijn kratje Heineken naar de lift bracht, alles uitlaadde en me nog een prettige dag wenste. Service van het appartementencomplex!
Op een zondag hebben we nog een steile klim gemaakt naar de Edit Falls in Chaguarama’s. Het water was op, dus er kwam maar een klein straaltje naar beneden. In de natte tijd schijnt dat anders te zijn. Onder weg zagen we weer prachtige natuur, nog wat verlaten bunkers en wat achtergelaten carnaval-attributen. We stapten ook nog bijna op een krab, die op weg was naar zijn schuilplaats in de boom.
Er moet wat gebeuren om je spullen te krijgen. Eerst moet er op het hoofdkantoor van de douane een gesprek gevoerd worden, waarom je hier bent en wat je hebt meegebracht. Wel zeer belangrijk! Paspoort, werkvergunning, alles moet getoond worden. Dan geeft de hoofdbeambte een stempel (jaha) en mag je een afspraak maken wanneer je de goederen kan ophalen. Iedereen had ons gewaarschuwd: alles gaat open, alles wordt gecontroleerd! Nieuw gekochte artikelen, zoals servies en espressoapparaat had allemaal opnieuw ingepakt moeten worden in Nederland, zodat het als gebruikte voorwerpen (minimaal 1 jaar oud) ingevoerd kan worden. Dat was natuurlijk niet gebeurd. Na een half uurtje wachten bij de douane, kwam een stevige vrouwelijke beambte controleren. De houten kist werd ter plekke met een koevoet opengebroken. Er werden drie dozen uitgehaald en opengemaakt. Ze keek met een scheef oog in een van de dozen, rommelde er wat in en gaf alles vrij. Pfuhhh, dat was even spannend. Wij naar huis en om half elf stond alles op de 20ste verdieping. We zijn blij, dat de firma, die het inklaren voor ons afhandelde zo efficiënt gewerkt heeft en dat alles vanaf het chique bureau, dat op de foto staat!!!!!
Yuzhno-vriendinnen: de dropjes smaken heerlijk (stonden ook niet op de paklijst) en inmiddels is ook de Hollandse appeltaart gebakken. We zullen hem met smaak en zoete herinneringen opeten.
Toch maar een persoonlijke bankrekening openen, want het is toch wel onhandig zonder lokale bank. Weer paspoort, rijbewijs en originele werkvergunning overleggen. Eén identificatiebewijs is niet genoeg. Bovendien moet je een bewijs van een Nederlandse Bankrekening hebben, al staat er maar 100 euro op en ook een bewijs, dat je in het land woont. Bv de internetrekening op jouw naam en jouw adres. Waarom?, betrouwbaar? Wij weten het niet! Johan heeft er de hele morgen gezeten en ’s middags moest ik ook nog persoonlijk verschijnen als ik tenminste ook een pasje wilde. Nog eens twee uur briefjes invullen en stempelen. Alles in drievoud met pen uitschrijven, terwijl er een computer voor de neus staat. Ik heb 11 handtekeningen moeten zetten voordat ik de machtiging kreeg. Maar ik kan betalen. Nu nog geld…
Het rijbewijs slaat alle records. Ik zal jullie de details onthouden, maar toen ik mijn gevraagde papieren aanbood ben ik door het rijbewijzenbureau naar de ambassade gestuurd om mijn rijbewijs te laten vertalen. Hoe moeilijk kan het zijn: geboorteplaats, -datum etc. lezen in een vreemde taal. Uiteindelijk via een vertaalbureau, dat mijn naam verkeerd gespeld had, omdat er een vuiltje op de kopie stond, na drie dagen weer terug naar het rijbewijzenkantoor. Nee, een vertaling is niet nodig, maar.… We accepteren alleen een originele werkvergunning en geen kopie. Is ook geregeld.
Vol goede moed gaan we het theorie-examen afleggen. We hadden een kopie van het lesboekje gekocht en dat was allemaal goed te doen. Drie onderdelen. Drie???? Ik had het onderdeel met handgebaren helemaal niet in het boekje gezien. Er waren 6 vragen over en er moesten er 5 goed zijn. Of je je handpalm naar voren of naar beneden houdt en op schouderhoogte of naar beneden gericht. Heel belangrijk hier in het verkeer. Over links of rechts passeren staat niets in het boekje en ook niet, dat je een doorgetrokken streep niet over mag! Maar wel, dat je het verkeer mag stilleggen als je met een geit of paard de weg op gaat!
We werden verteld, waar we moesten gaan zitten in de schoolbanken (die wij 55 jaar geleden op de kleuterschool ook hadden, de inktpot ontbrak). Je moest ook niet te fors zijn, want dan had je een probleem. Iemand ging niet op de aangewezen bank zitten en werd duidelijk gecorrigeerd.
Op een kinderlijke manier wordt uitgelegd, dat je niet met pen maar met potlood het goede antwoord moet omcirkelen anders wordt je gediskwalificeerd. En… slechts 1 rondje, want als het rondje dubbel getekend wordt, is het fout. Ik had mijn boek al open liggen, dus werd ik terechtgewezen, dat mijn boek nog dicht moest zijn!
Er is een kledingetiquette, die ook voor het theorie-examen geldt: geen ¾ broeken, geen mouwloos shirt, geen slippers en geen hoofddeksel.
De uitleg duurde een kwartier, de test 20 minuten. Het wachten duurde langer. Om 9 uur de test en om kwart voor twaalf de uitslag. Als je ervan overtuigd bent, dat je het examen opnieuw moet doen, omdat je van de handgebaren 5 antwoorden goed moet gokken, zit je zo’n ochtend wel heel erg te balen. Het was dan ook een hele grote verrassing, dat ik toch geslaagd ben. Ik kreeg niet de indruk, dat ze me gematst hebben, want nog iemand met een buitenlands rijbewijs was op dit onderdeel gezakt. Wat een mazzel!
Nu nog betalen, nog wat stempels en een ter plekke te maken foto (al hadden we er al 3 moeten leveren). Dat kan wel binnen ruim twee uur. Om kwart voor twee zijn wij de trotse bezitters van een rijbewijs van Trinidad en Tobago. Onze naam staat wel verkeerd geschreven: een “ y” i.p.v. een ij, maar we hebben er maar niets van gezegd, Stel je voor, dat we nog een paar uur bezig zijn.
Ik heb dan wel zitten balen, maar ik had het allemaal niet willen missen: Trinidad!
Omdat ik veel loop naar de winkels kom je onderweg soms vreemde dingen tegen. Ik heb er wat foto’s van genomen. Wat denk je van het bord: “Amputeercentrum”. Mocht je een arm of been kwijt willen kun je hier terecht! Ook heel mooi zijn de sportschooltoestellen in de open lucht. Wel een beetje gepiep en gekraak, maar het werkt wel.
En over service gesproken. Beneden in de parkeergarage onder het appartementengebouw staat een kar, die je kunt gebruiken als je zware goederen boven wilt krijgen. De kar was zoek, maar er kwam iemand in een golfkar aanrijden, die me samen met mijn kratje Heineken naar de lift bracht, alles uitlaadde en me nog een prettige dag wenste. Service van het appartementencomplex!
Op een zondag hebben we nog een steile klim gemaakt naar de Edit Falls in Chaguarama’s. Het water was op, dus er kwam maar een klein straaltje naar beneden. In de natte tijd schijnt dat anders te zijn. Onder weg zagen we weer prachtige natuur, nog wat verlaten bunkers en wat achtergelaten carnaval-attributen. We stapten ook nog bijna op een krab, die op weg was naar zijn schuilplaats in de boom.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
